هرکه از نا گفته ها دم میزند بیگانه نیست.
مهر باطل هر که بر غم میزند بیگانه نیست.
هرکه شادی میکند شیطان خطابش میکنید.
دشمن وبیگانه ولعن وعذابش میکنید.
ربنایی را که استاد انچنان از دل سرود.
کی شود ان را به لحن جاهلی از دل زدود.
آشیانت را مکن با چاپلوسی همچو کاخ.
بر گلستانها مکن پرواز با افکار زاغ.
مهرِ استاد انچنان بر سینه ها بنشسته است.
گوییا این عشق با یاد خدا پیوسته است.
عاملی بر کینه وسنگینی دلها مشو.
طعم تلخ کرسی واعیاد ومحفلها مشو.
کینه از کبر و غرور وبت پرستی بدتر است.
با صداقت خو گرفتن از حماقت برتر است.
چشم دل وا کن حقیقت را ببین در شام تار.
پاک کن از سینهً آیینه ات گردو غبار.
سرمه کن از خاک کوی عارفان بر چشم خویش.
چاره کن از خُلق وخوی می پرستان خشم خویش.
م. صناعی.
حافظ
ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست
منزل آن مه عاشق کش عیار کجاست
شب تـار است و ره وادی ایمـــن در پیش
آتش طــور کجا موعد دیدار کــــجاست
هــر کــــه آمـــد به جهان نقش خرابـــــی دارد
در خـــرابات بگــــویید کــــه هشیـــار کـــجاست
آن کــــس است اهـــل بشارت کــــــه اشارت داند
نکــــته‌ها هست بســـی محـــرم اســـرار کــجاست
هـــــر ســــر مـــوی مــــرا بـا تـــو هـــزاران کــــار است
مـــا کـــجاییـــم و مـــلامـــت گـــر بـــی‌کـــار کـــجاست...
✘ اَز هیچی نَتَرس
✘فَقَط اَز این بِتَرس
✘کِه وَقتی ← ناراحَتَم میکُنی
✘یکی پِیدا شه ✔ آرومَم✔ کُنِه
بشنو این نکته که خود را ز غم آزاده کنی
خـــون خوری گـــر طلب روزی ننهــاده کـــنی
آخــرالامـــر گــــل کــوزه گـــران خواهــی شــــد
حالیـــا فکـــر سبــو کـــن کـــــه پـر از بـاده کنـــی
گـــــر از آن آدمیــانی کـــــه بهشتت هوس است
عیـــش با آدمـــی ای چنــــد پـری زاده کنــــی
تکیــــه بر جای بزرگان نتوان زد به گــــــزاف
مگر اسباب بزرگـی همه آماده کــنی...
موهایم را همچون امواج خروشان دریا
در نسیم نفسهایت آرام آرام رها می کنم
و لذت با تو بودن را
همچون تماشای غروبی دل انگیز
تا مرز جنون احساس می کنم
و تو با من همراه می شوی
لحظه به لحظه با من اوج خواهی گرفت در آسمان عشق
و به انتهای خوشبختی خواهیم رسید
آنجایی که حتی کبوتران برای رسیدن به آن سر باز می زنند
انگشتانم صورتت را لمس می کند
نگاهم را در نگاهت غرق می کنم
و آغوش تو برایم بهشت می شود
بهشتی از جنس گلهای رز قرمز آتشین
که با هیچ کجای دنیا عوض نمی کنم
...
ﺑﺎﺯ ﮐـﻦ!
فرق نداﺭﺩ ﭼـــﻪ شرابي باشد
ﺍﺯ ﺩﺭ ﻣــﺴــﺠــﺪ ﻭ ﻣــﯿــﺨــﺎﻧــﻪ ﻧـﺒﺎﯾــﺪ ﺗــﺮﺳــﯿـﺪ
ﺭﺍﺯ ﺑــﺪ ﻣـﺴــﺖ ﺷــﺪﻥ ﺩﺭ ﺧـُـﻢ ﻣﯽ ﭘـﻨﻬﺎﻥ ﺍﺳﺖ
ﺳﺮ ﺑﮑﺶ ! ﺍﺯ ﺩﻭ ﺳــﻪ ﭘـﯿـﻤﺎﻧــﻪ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺗﺮﺳـﯿـﺪ
ﺑﮕﺬﺭ ﺍﺯ ﻣــﺮﺩﻡ ﺳــﺠـّـﺎﺩﻩ ﻧـﺸـﯿــﻨﯽ ﮐـﻪ ﻫــﻨـﻮﺯ
ﻧﺮﺳـﯿــﺪﻧــﺪ ﺑــﻪ دُر دانه ِ " ﻧـﺒـﺎﯾـﺪ ﺗﺮﺳــﯿـﺪ "
ﻋـﺎﻗــﻼﻥ ﺍﻫـﻞ ﺳﮑﻮﺕ ﺍﻧﺪ ﺍﮔﺮ ﺣـﺮﻓﯽ ﻧـﯿـﺴــﺖ
ﺍﺯ ﻫــﯿﺎﻫــﻮﯼ ﺩﻭ ﺩﯾــﻮﺍﻧـﻪ ﻧــﺒــﺎﯾـﺪ ﺗــﺮﺳــﯿــﺪ
ﮔﺎﻫــﯽ ﺍﺯ ﺣــﺎﺩﺛــﻪ ﺍﯼ ﺗــﻠــﺦ ﮔـــﺬﺷــﺘــﻢ ﺍﻣّــﺎ
ﮔـﺎﻫــﯽ ﺍﺯ ﻫــﯿـﭻ ﺗـﺮﯾــﻦ ﺣﺎﺩﺛﻪ ﺑـﺎﯾﺪ ﺗــﺮﺳـﯿــﺪ
ﻣـﻦ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﮐـﻪ ﻗـﻮﻣﻢ ﺑﻪ ﺷﺐ ﺁﻟـﻮﺩﻩ ﺷـﻮﺩ
ﻭ ﺧــﺪﺍ ﺣــﮑــﻢ ﺑﻪ ﻃــﻮﻓــﺎﻥ ﻧـﮑــﻨﺪ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻢ
ﻣــﻦ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣــﺴــﺠــﺪ ﻭ ﻣــﺤﺮﺍﺏ ﻓـﺮﺍﻭﺍﻧﯽ ﮐﻪ
ﺑﺮﮐــﺖ ﺳــﻔــﺮﻩ ﻓـــﺮﺍﻭﺍﻥ ﻧــﮑــﻨــﺪ ﻣــﯽ ﺗﺮﺳﻢ
ﻧـﻪ ﮐـﻪ ﺍﺯ ﺑـﻮﺳﻪ ﯼ ﻣﻌـﺸـﻮﻕ ﺑـﺘـﺮﺳﻢ ! ﻫﺮﮔﺰ
ﺍﺯ ﮔـﻨـﺎﻫـﯽ ﮐﻪ ﭘـﺸـﯿـﻤـﺎﻥ ﻧـﮑــﻨﺪ ﻣــﯽ ﺗﺮﺳـﻢ
ﻣــﻦ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺯﻧـﺪﮔﯽ ِ ﺳـــﺨـﺖ ﺍﮔــﺮﺁخر ﮐـﺎﺭ
ﻣــﺮﮒ ﺭﺍ ﺳـــﺎﺩﻩ ﻭ ﺁﺳــﺎﻥ ﻧﮑــﻨﺪ ﻣﯽ ﺗـــﺮﺳـــﻢ
ﻫــﻤــﻪ ﺍﺯ ﺩﺍﺷــﺘــن ﺟـﺎﻥ ﮔــﺮﺍﻥ ﻣـــﯽ ﺗــﺮﺳــﻨﺪ
من ﻭﻟﯽ ﺑـﯿـﺸـﺘـﺮ ﺍﺯ ﺑـﺎﺭ ﮔــﺮﺍﻥ ﻣـــﯽ ﺗـــﺮﺳــم...
عضو شوید
عضویت سریع
آمار
وب سایت:
آمار مطالب
آمار بازدید
