دامنه اینترنتی، Symbolics.com قدیمی ترین وب سایت اینترنتی نام دارد و هنوز قابل دسترسی بوده و کار می کند، هر چند اکنون کارایی زیادی نداشته و راکد است. در ۱۵ مارس ۱۹۸۵ بود که شرکتی با نام Symbolics این دامنه را خریداری کرد. این شرکت، در زمینه توسعه زبان کامپیوتری Lisp شناخته شده بود اما در سال ۱۹۹۳ ورشکست شد و اکنون توسط بخش خصوصی اداره می شود. در سال ۲۰۰۹ بود که شرکت Symbolics تصمیم گرفت دامنه وب سایت اینترنتی خود را با مبلغی نامعلوم به شرکت XF.com بفروشد.
تصویر کنونی قدیمی ترین وب سایت اینترنتی
آرون میستد، صاحب جدید قدیمی ترین وب سایت با پسوند دات کام در دنیا می گوید که این سایت بر حسب اینکه چقدر در معرض خبرهای سایت ها و وبلاگ های خبری و کامپیوتری قرار می گیرد، از چند صد تا چند هزار بازدید کننده در روز برخوردار است. هر چند این صاحب جدید سعی داشت وب سایت را در جهت «بهبود بشریت» توسعه دهد، اما اکنون تنها نمایی عجیب از یک شهر بر سردر سایت خودنمایی کرده و این دامنه از کار افتاده و بلا استفاده به نظر می رسد.
مجله مهر: یک هنرمند بریتانیایی توانسته با طراحی نرم افزاری فقط با حرکت چشم و خیره شدن روی صفحه مانتیتور نقاشی کند.
آقای گراهام فینک هنرمند بریتانیایی توانسته از طریق همکاری با یک شرکت متخصص در تکنولوژی ردیابی چشم نرم افزاری را طراحی کند که بتواند با شناسایی حرکات مردمک چشم روی صفحه سفید مانیتور نقاشی بکشد. این فناوری از طریق تاباندن نور مادون قرمز به طور مستقیم به چشم عمل می کند. بازتاب این نور توسط یک دوربین و چند الگوریتم فیلتر اجازه می دهد حرکات چشم به سرعت روی صفحه نمایش ترجمه شوند. این نقاشی ها بدون هیچ وسیله دیگری توسط چشم آقای فینک کشیده شده اند.
مجله مهر- عطیه همتی: آیا شما شماره تلفن خود، دوستان و آدرس ها و اطلاعات موردنیازتان را حفظ هستید؟ یک مرد تایوانی به دلیل مشکلی در حافظه اش دارد هیچ چیز را نمی تواند به خاطر بسپرد به خاطر همین همه چیز را یادداشت می کند.
«آقای چن هنگجی» که در شمال تایوان زندگی می کند از یک بیماری منحصر به فرد در حافظه اش رنج می برد. او نمی تواند هیچ چیز را بیشتر از ۵ دقیقه در حافظه اش نگه دارد. این پسر ۲۵ ساله به معنای واقعی هر روز وقتی که از خواب بیدار می شود باید همه چیز در مورد خودش و تمام کارهای شخصی که انجام می دهد را در دفتر خاطرات قطورش بنویسد تا هنگام فراموشی و پیگیری کارها به نوشته هایش رجوع کند.
فراموشی هنگجی نتیجه یک آسیب جدی به سرش است که در یک تصادف سخت زمان ۱۷ سالگی اش اتفاق افتاد. بعد از تصادف هنگجی ماهها در بیمارستان تحت مراقیت بود تا اینکه جراحت های بدنش خوب شد اما حافظه اش به ۵ دقیقه تقلیل یافت. این یعنی هنگجی همه اتفاقات را بعد از ۵ تا ۱۰ دقیقه بعد از وقوع آنها به طور کامل فراموش می کند.
هنگجی با وجود آنکه همه چیز را یادداشت می کند اما بعد از فراموشی درست مفهوم نوشته هایش را متوجه نمی شود. هر روزی که هنگجی از خواب بیدار می شود مادرش به او یادآوری می کند که حالا بیشتر از ۱۷ سال سن دارد. اما هنگجی به زمانی بر می گردد که آن تصادف دلخراش اتفاق افتاده است.
بارها مادر هنگجی سعی کرده که او را به مدرسه بفرستد اما این موضوع هیچ فایده ای ندارد چون هنگچی هیچ چیزی در ذهنش بیشتر از ۵ دقیقه نمی ماند.